ullus

ullus, a, um; gen. ullīus; dat. ulli ( gen. sing. ulli, Plaut. Truc. 2, 2, 38), adj. dim. [for unulus, dim. of unus], any, any one (usu. in neg. sentences; corresp. with aliquis in affirmations).

I.

In negative declarations (so most usually):

neque praeter te in Alide ullus servus istoc nomine est,

Plaut. Capt. 3, 4, 58:

nec vobis auctor ullus est nec vosmet estis ulli,

id. Curc. 4, 2, 12:

nec ulla deformior species est civitatis quam illa, etc.,

Cic. Rep. 1, 34, 51:

nulium, inquam, horum (signorum) reliquit, neque aliud ullum tamen, praeter unum pervetus ligneum,

id. Verr. 2, 4, 3, § 7:

nullā aliā in civitate... ullum domicilium libertas habet,

id. Rep. 1, 31, 47:

Cluentii nummus nullus judici datus ullo vestigio reperietur,

id. Clu. 36, 102:

omnino nemo ullius rei fuit emptor, cui, etc.,

id. Phil. 2, 38, 97; cf.:

neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet,

id. Fl. 20, 47:

non possum equidem dicere, me ullā in cogitatione, etc.,

id. Rep. 1, 22, 35:

neve ipse navem ullam praeter duos lembos haberet,

Liv. 34, 35, 5.—After sine:

ut plane sine ullo domino sint,

Cic. Rep. 1, 43, 67:

aditus sine ullā facultate navium,

id. Verr. 2, 5, 3, § 6:

sine ullo maleficio iter per provinciam facere,

Caes. B. G. 1, 7; Cic. Off. 2, 11, 40:

negant sapientem suscepturum ullam rei publicae partem,

id. Rep. 1, 6, 10:

communis lex naturae, quae vetat ullam rem esse cujusquam, nisi ejus, etc.,

id. ib. 1, 17, 27.—

Esp., haud ullus, non ullus, emphat. for nullus: di sciunt, culpam meam istanc non esse ullam,

Plaut. Merc. 3, 4, 41:

deinceps explicatur differentia rerum, quam si non ullam esse diceremus, etc.,

Cic. Fin. 3, 15, 50; id. Brut. 90, 112; cf.: non ullam rem aliam extimescens, quam, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2:

non ille honorem a pueritiā... non ullum existimationis bonae fructum umquam cogitarat,

Cic. Clu. 13, 39; id. Rosc. Am. 44, 128:

virus haud ullum magis noxium est,

Curt. 9, 1, 12.—

2.

Subst., any one, anybody, etc. (rare but class.): Tr. Quasi non sit intus (erus)! Am. Neque pol est, neque ullus quidem huc venit, Plaut. Rud. 2, 3, 10: nec ulli [p. 1925] verbo male dicat, id. As. 4, 1, 55:

numquam ulli supplicabo,

id. Rud. 5, 2, 49:

negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare,

Caes. B. G. 1, 8:

nec prohibente ullo,

Liv. 5, 40, 4:

ne quam societatem cum ullo Cretensium aut quodam alio institueret,

id. 34, 35, 9:

reor non ullis, si vita longior daretur, posset esse jucundior,

Cic. Tusc. 1, 39, 94:

nec ullis aut gloria major aut augustior honor,

Tac. Or. 12.—

B.

In questions implying a negation (rare but class.):

est ergo ulla res tanti, aut commodum ullum tam expetendum, ut viri boni nomen amittas?

Cic. Off. 3, 20, 82:

an deus est ullus suavis Suaviatio?

Plaut. Bacch. 1, 2, 12:

cui nescio an ulla pars operis hujus sit magis elaborata,

Quint. 9, 4, 1.—

C.

In hypothetical clauses:

hunc si ullus deus amaret,

Plaut. Bacch. 4, 7, 20:

si ullo pacto ille huc conciliari potest,

id. Capt. 1, 2, 28; cf.:

si posset ullo modo impetrari ut abiret,

id. Mil. 4, 5, 8:

si ullo modo est ut possit,

Ter. Hec. 4, 4, 102:

atqui si tempus est ullum jure hominis necandi, quae multa sunt, etc.,

Cic. Mil. 4, 9:

si ulla mea apud te commendatio valuit,

id. Fam. 13, 40:

filio meo, si erit ulla res publica, satis, etc.,

id. ib. 2, 16, 5:

si ullam partem libertatis tenebo,

id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15:

si vero non ulla tibi facta est injuria, sine scelere eum accusare non potes,

id. Div. in Caecil. 18, 60.—

II.

In affirmative clauses (very rare;

perh. not in Cic.): ita fustibus sum mollior miser magis, quam ullus cinaedus,

Plaut. Aul. 3, 2, 8; cf. id. Rud. 3, 4, 49:

ultra quam ullus spiritus durare possit,

Quint. 8, 2, 17:

dum amnes ulli rumpuntur fontibus,

Verg. G. 3, 428:

nam scelus intra se tacitum qui cogitat ullum, Facti crimen habet,

Juv. 13, 209.